Σελίδες

Ο ΒΕΛΙΣΑΡΙΟΣ, ΤΟΥ ΜΑΡΜΟΝΤΕΛΛΟΥ, ΕΤΟΣ 1845



Ο ΒΕΛΙΣΑΡΙΟΣ,
σύγγραμα του Ακαδημαϊκού
ΜΑΡΜΟΝΤΕΛΛΟΥ,
μεταφρασθέν εκ του Γαλλικού
ΥΠΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΓΚΑΛΟΥ.
Ου θαυμαστόν μοι δοκεί, είποτε θεάσθαι βούλεται (θεός) των ανδρών τους αρίστως συμφορά τινι προςπαλαίοντας      Σενέκ. περί Προν.      
Εν Οδυσσώ,
Εκ της τυπογραφίας του Ελληνεμπορικού Σχολείου,
διευθυνομένης υπό Αλεξάνδρου Βράουν.
1 8 4 5.


ΜΙΧΑΗΛ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΩ,
Αρχιδιδασκάλω της εν Οδησσώ Ελληνεμπορικής Σχολής, Συνεταίρω της Αρχαιολογικής και Ιστορικής Εταιρείας της αυτής πόλεως και Ιππότη του τάγματος του Αγ. Στανισλάου, την μετάφρασιν ταύτην, ως απαρχήν των αγώνων αυτού, ανατίθησιν

ΑΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΘΛΩΝ ΤΟΥ ΗΜΙΘΕΟΥ ΗΡΑΚΛΗ

Γεωγραφία-Ομηρική-Ε-Κοφινιώτης-1884

ΤΑ ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ -ΦΩΤΙΑΔΗΣ 1896

ΣΤΡΑΒΩΝΟΣ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΩΝ 1

ΣΤΡΑΒΩΝΟΣ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΩΝ 2

ΣΤΡΑΒΩΝΟΣ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΩΝ 3

ΣΤΡΑΒΩΝΟΣ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΩΝ 4

Ο ΘΕΟΣ ΠΑΝ

Ο ΘΕΟΣ ΠΑΝ ΜΕ ΝΥΜΦΕΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΕΛΛΗΝΟΡΩΜΑΙΚΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΜΠΗΊΑ 
Μία από τις πιο αγαπητές θεότητες των προγόνων μας , που ενέπνευσε τόσο τους αρχαίους όσο και τους νεότερους συγγραφείς και ποιητές , είναι ο Παν .
Για την γέννηση του Πανός υπάρχουν διάφορες εκδοχές , διαφορετικές σε κάθε περιοχή της Ελλάδας .
Μερικοί πίστευαν ότι ήταν 

ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΑΙ ΕΝ ΤΗ ΔΥΣΕΙ ΚΑΙ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΤΑΚΤΙΚΗΣ

ΑΘΛΗΜΑΤΑ ΜΙΝΩΙΤΩΝ ΜΥΚΗΝΑΙΩΝ

Από την ιστορία της αρχαίας Κρητικής πόλης Έλτυνας


Γενικά τοπογραφικά και ιστορικά στοιχεία
Η αρχαία κρητική πόλη Ελτυναία, Ελτυνία ή Έλτυνα εκτεινόταν στη μικρή, αλλά εύφορη κοιλάδα των Πεζών, που βρίσκεται δεκαπέντε χιλιόμετρα νότια του Ηρακλείου και της Κνωσού. Στις μέρες μας, περιλαμβάνει τα χωριά Κουνάβους, Καταλαγάρι, Πεζά, Αγιές Παρασκιές, καθώς και τους οικισμούς Ζαγουριάνους και Κώμες (Παπαδάκη 2007, σ. 5-13· Ρεθεμιωτάκης – Εγγλέζου 2010, σ. 23). Η Έλτυνα είχε πιθανότατα τη μορφή μικρών, αραιά διατεταγμένων γύρω από έναν κεντρικό πυρήνα, οικισμών. Η οργάνωση αυτή, γνωστή ως «κωμηδόν» ή «κατά κώμας» κατάληψη του χώρου, ευνοήθηκε ιδιαίτερα από το

Η ΕΠΙΓΡΑΦΙΚΗ ΑΠΟΤΥΠΩΣΗ ΤΟΥ ΑΒΒΑ ΜΙΣΕΛ ΦΟΥΡΜΟΝΤ ΣΤΗΝ ΣΠΑΡΤΗ

ΑΠΟΤΥΠΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΝΟΤΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ Μ.ΦΟΥΡΜΟΝΤ ΤΑ ΕΤΗ 1729-1730


ΤΟΠΟΓΡΑΦΙΚΟΙ ΧΑΡΤΕΣ ΚΑΙ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΒΒΑ Μ. ΦΟΥΡΜΟΝΤ

ΑΒΒΑΣ ΜΙΣΕΛ ΦΟΥΡΜΟΝΤ ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ 01

ΑΒΒΑΣ ΜΙΣΕΛ ΦΟΥΡΜΟΝΤ ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ 02

Θαργηλία

Μια πράκτορας (όργανο της περσικής διπλωματίας), εταίρα και κατόπιν βασίλισσα της Θεσσαλίας.
Εταίρα από τη Μίλητο και μετέπειτα βασίλισσα. Έδρασε στα χρόνια των Περσικών πολέμων. Περίφημη για την ομορφιά, τη σύνδεσή της με πλήθος ισχυρών ανδρών και την πολιτική σοφία της. 

Αρχαίες πόλεις, πολίσματα, πολίχνες, κώμες της Ανατολικής Θράκης




ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ

ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ 1044 ΟΝΟΜΑΤΩΝ

Ελάχιστο δείγμα από το βιβλίο του Αθανασίου Χρ. Σακαλή «Η Ελληνική Ταυτότητα των Αρχαίων Μακεδόνων» 
Α

Ι. Αβρέας. Ήταν αξιωματικός του στρατού Του Μ. Αλεξάνδρου. Πολεμώντας γενναία στο πλευρό του Μ. Αλεξάνδρου σκοτώθηκε μέσα στα τείχη των Μαλλών Ινδών, κατά τον Αρριανό (Αλεξάνδρου Ανάβαση, Στ•, 10).
ΙΙ. Άλλα πρόσωπα Ελλήνων: 1) Άβρων. Ήταν γιος του Βουσέλου και καταγόταν από το δήμο Οίον της Αττικής. Είχε τέσσερες αδελφούς, τον Αγνία, τον Ευβουλίδη, τον Στρατίο και τον Κλεόκριτο, κατά τον Δημοσθένη (Λόγος προς Μακάρτατον 19).
ΙΙΙ. Ετυμολ. Από τη ρίζα Του επιθέτου οβρ-ός (= ευγενής) + -εας Το επίθημα και με ψίλωση της λέξης σύμφωνα με την αιολική διάλεκτο, κλάδος της οποίας είναι και η μακεδονική διάλεκτο
> Αβρέας Κυρ. ον. με την Ιδια σημασία του επιθέτου.

Ι. Αγαθάνωρ. Ήταν γιος του Θρασυκλέους και πιθανόν αδελφός του Θράσωνος. Ο Αγαθάνωρ υπήρξε ιερέας του Ασκληπιού επί πέντε χρόνια. Ήταν η καταγωγή τους από τη Βέροια, πόλη της Μακεδονίας, όπως αυτό μαρτυρείται από επιγραφή που βρέθηκε στη Βέροια και έζησαν στο δεύτερο μισό του 3ου αι. π.Χ., σύμφωνα με την αριθμ. 16 επιγρ. (σελ. 119- 120) του βιβλ. “Επιγραφές κάτω Μακεδονίας τεύχ. Α, Επιγρ. Βέροιας εκδ. 1998”.
ΙΙ. Άλλα πρόσωπα Ελλήνων: 1) Αγαθήνωρ. Ήταν πατέρας του φιλοσόφου Ξενοκράτη και καταγόταν από τη Χαλκηδόνα, αποικία Ελληνική των Μεγαρέων στην Προποντίδα απέναντι από την Κωνσταντινούπολη, που έκτισαν τον 7ο αι. π.Χ. 0 Ξενοκράτης υπήρξε μαθητής του Πλάτωνα, κατά τον Διογ. Λαέρτιο (βιβ. 4, Κεφ. 6).
ΙΙΙ. Ετυμολ. Από τη ρίζα αγαθ-ός (= καλός, ενάρετος, έξοχος) και το ουσ. ανήρ, το οποίο κατά τη σύνθεση ως β’ συνθετικό τρέπεται σε ανωρ• έτσι αγαθ- + ανωρ> Αγα-θάνωρ κυρ. ον ( αυτός που είναι ενάρετος, καλός, έξοχος άνδρας).

Ι. Αγαθόκλεια. Ήταν σύζυγος του Πτολεμαίου Γ’, του Ευεργέτη, βασιλιά της Αιγύπτου και μητέρα του επίσης βασιλιά της Αιγύπτου Πτολεμαίου Δ• του Φιλοπάτορα. Έζησε τον 3ο αι. π.Χ. (Στράβων ΙΖ• κεφ. 11, α 795).
ΙΙ. Άλλα πρόσωπα Ελλήνων: 1) Αγαθοκλής. Καταγόταν από τις Συρακούσες, οι οποίες ήταν η μεγαλύτερη από τις αρχαίες ελληνικές αποικίες της κάτω Ιταλίας.
0 Αγαθοκλής έγινε τύραννος των Συρακουσών το 317 π.Χ. και διέπραξε πολλά εγκλήματα (Πολυαιν. 5, 3).
ΙΙΙ. Ετυμολ. Από το Θέμα του επιθέτου αγαθό-ς (= καλός, ενάρετος, έξοχος) + το Θέμα κλεεσ- του ουσ. κλέος (= δόξα) > Αγαθοκλεεσ- + ια και με αποβολή του σ και συναίρεση των φωνηέντων εει = ει Αναθόκλεια κυρ. ον. (= αυτή που έχει έξοχη δόξα, φήμη).

Ι. Αγαθοκλής. Ήταν πατέρας

Κατάλογος και Σύντομα Βιογραφικά στοιχεία των Αρχαίων Ελλήνων Μαθηματικών και Αστρονόμων


ΤΟ ΦΡΟΝΤIΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑΣ


ΑΡΧΙΜΗΔΟΥΣ ΣΥΡΑΚΟΥΣΙΟΥ ΕΛΛΗΝIKA ΛΑΤΙΝIKA


Ἡσίοδος Θεογονία




Ας αρχίσουμε το τραγούδι με τις Μούσες τις Ελικωνιάδες που κατέχουν τον Ελικώνα, το ιερό και μεγαλόπρεπο βουνό και χορεύουν με τ’απαλά τους πόδια, γυρ’ από την κρήνη με τους μενεξέδες και τον βωμό του μεγαλοδύναμου γυιού του Κρόνου, και σαν λούσουν τα τρυφερά κορμιά τους στον Περμησσό ή στην Ιπποκρήνη ή στον σεβαστό 
Ολμειό, στην πιο ψηλή κορφή του Ελικώνα, στήνουν χορούς μαγευτικούς, βάζοντας δύναμη στα πόδια τους. Κι από κει ξεπηδούν μεσ’ τη νύχτα, τυλιγμένες σε πυκνή ομίχλη και πηγαίνουν υμνώντας με πανέμορφη φωνή τον Δία τον Αιγίοχο, την Αργεία την Ήρα τη σεβαστή, τη χρυσοπέδιλη, και την κόρη του Αιγίοχου Δία, τη γλαυκομάτα Αθηνά, τον Φοίβο Απόλλωνα και την τοξεύτρα Άρτεμη, τον αφέντη της γης, τον κοσμοσείστη Ποσειδώνα και τη σεμνή Θέμιδα, την παιχνιδοβλέφαρη Αφροδίτη και τη χρυσοστεφανωμένη Ήβη, την όμορφη Διώνη και τη Λητώ, τον Ιαπετό και τον δόλιο Κρόνο, την Ηώ και τον μέγα Ήλιο, τη λαμπρή Σελήνη και τη Γαία, τον Ωκεανό τον μέγα και τη μαύρη Νύχτα και την ιερή γενιά των αιώνιων άλλων αθανάτων. Αυτές δίδαξαν κάποτε στον Ησίοδο

ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ - Ο ΠΛΟΗΓΟΣ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ


ΛΕΠΤΙΣ ΜΑΓΚΝΑ

Η Λέπτις Μάγκνα ήταν μια εξέχουσα ρωμαϊκή πόλη. Τα ερείπια βρίσκονται στη σημερινή πόλη Κχομς, περίπου 130 χιλιόμετρα ανατολικά της Τρίπολη στη Λιβύη. Έγινε μια Ρωμαιο-Καρχηδονιακή πόλη και τελικά μέρος της νέας ρωμαϊκής επαρχίας της Αφρικής περίπου το 23 π.Χ.. Ως ρωμαϊκή πόλη άκμασε με αυτοκράτορα τον Σεπτίμιο Σεβήρο, πράγμα που τον κατέστησε ευεργέτη. Αποτελούσε μέρος της Βυζαντινής αυτοκρατορίας .Τέλος λεηλατήθηκε από μια φυλή Βερβερίνων το 523 μ.Χ..Εγκαταλείφθηκε γρήγορα και χάθηκε στην έρημο.

 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΜΙΚΡΑ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗΣ 

Η ΣΑΜΠΡΑΤΑ ΤΗΣ ΛΙΒΥΚΗΣ


ΑΕΡΟΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ  ΣΑΜΠΡΑΤΑ ΤΗΣ ΛΙΒΥΚΗΣ 


Είναι μια  από τις τρεις πόλεις της αρχαίας Τρίπολης, που βρίσκεται κοντά στη σύγχρονη πόλη της Sabratah, δυτικά της Τρίπολης , στη Λιβύη. Κατοικήθηκε από τους Καρχηδονίους ως εμπορικός σταθμός, αλλά πιθανά υπήρχε εκεί ως μικρό χωριό πριν από αυτούς. ήταν τον  4ο αιώνα π.Χ.  Η Σαμπράτα είχε ένα μικρό φυσικό λιμάνι, το οποίο στη συνέχεια βελτιώθηκε από τους Ρωμαίους, και μαζί με την Τρίπολη υπηρέτησε

ΑΡΑΤΟΥ ΣΟΛΕΩΣ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΑΡΧΑΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ, ΒΙΟΣ , ΣΧΟΛΙΑ

 
Ο Άρατος ο Σολεύς ήταν Αλεξανδρινός ποιητής που έζησε στο διάστημα 305 - 240 π.Χ. Καταγόταν από τους Σόλους της Κιλικίας ή, σύμφωνα με άλλους από τη Ταρσό αλλά μάλλον ότι εκεί έζησε για λίγο. Πατέρας του ήταν ο διαπρεπής τότε πολιτικός και στρατιωτικός Αθηνόδωρος. Μαθήτευσε κοντά στον Μενεκράτη στην Έφεσο (292 π.Χ.). Στη συνέχεια πήγε στη Κω και μαθήτευσε κοντά στον Φιλητά. Εκεί γνώρισε τον Θεόκριτο και άλλους ποιητές του καλούμενου βουκολικού κύκλου. Στη συνέχεια πήγε στην Αθήνα και έγινε μαθητής του περιπατητικού φιλόσοφου Πραξιφάνη, εκεί γνώρισε και τον Ζήνωνα τον στωικό φιλόσοφο και τον Μενέδημο τον ιδρυτή της Ερετριακής σχολής και τον Καλλίμαχο τον Κυρηναίο. Ο Άρατος ασχολήθηκε και με τα μαθηματικά και με την αστρονομία. Ο φιλόσοφος Ζήνων, όταν κλήθηκε ως διδάσκαλος από τον φιλότεχνο βασιλιά της Μακεδονίας Αντίγονο τον Γονατά αλλά λόγω γήρατος δεν μπορούσε να μεταβεί, έστειλε τον Άρατο με τους μαθητές του Περσαίη και Φιλονίδη (276 π.Χ.). Τότε ο Άρατος έγραψε, για τους γάμους του Αντιγόνου, το ποίημα «Ύμνος στον Πάνα» όπου εξυμνεί τη νίκη του Αντιγόνου κατά των Γαλατών στη μάχη της Λυσιμαχείας (277 π.Χ) κατά την οποία ο Παν επέφερε στους Γαλάτες «πανικό». Επίσης, εκτελώντας επιθυμία του Μακεδόνα βασιλιά, ο Άρατος έγραψε τα «Φαινόμενα», αστρονομικό και μετεωρολογικό ποίημα που προκάλεσε το θαυμασμό των συγχρόνων του. Μετά την αιφνίδια εισβολή του Πύρρος το 274 π.Χ. ο ποιητικός και φιλοσοφικός κύκλος της αυλής του Αντιγόνου διαλύθηκε και ο Άρατος πήγε στη Συρία στην αυλή του βασιλιά Αντίοχου Α' του Σωτήρα. Εκεί ο Άρατος εξέδωσε τα διορθωτικά σχόλια στην Οδύσσεια του Ομήρου. Μετά την αποκατάσταση στη Μακεδονία ο Βασιλιάς Αντίγονος κάλεσε τον Άρατο και αυτός επέστρεψε όπου και αργότερα πέθανε (245 π.Χ.)


ΔΗΛΟΣ Η ΠΑΝΙΕΡΗ ΝΗΣΟΣ


Η ΟΜΗΡΙΚΗ ΠΟΛΙΣ ΚΑΛΥΔΩΝ


Εσχάρα-βωμός στο Λαφριαίον Ιερόν της πόλεως Καλυδώνος Αιτωλίας-Θυσίες προς τιμήν των χθονίων θεοτήτων και των ηρώων
Ιωάννης Γ. Νεραντζής
Ο Όμηρος στην Ιλιάδα (Β 38-40) αναφέρει ότι στην εκστρατεία των ελλαδικών πόλεων κατά της Τροίας έλαβαν μέρος και πέντε πόλεις των Αιτωλών: «Αιτωλών δ’ ηγείτο Θόας Ανδραίμονος υιός, / οι Πλευρών’ ενέμοντο καί ΄Ωλενον ηδέ Πυλήνην / Χαλκίδα τ’ αγχίαλον Καλυδώνα τε πετρήεσσαν».


Τη δική μας έρευνα ενδιαφέρει μόνο η πόλις Καλυδών των πρωτοϊστορικών (Υστεροελλαδικών/ Μυκηναϊκών,1580-1050 π.Χ) χρόνων και των ιστορικών χρόνων (Γεωμετρική περίοδος κ.εξ.), και ειδικά το ιδρυμένο εκτός των τειχών της πόλεως, επί λόφου έξωθεν της ΝΔ πύλης, ιερό τέμενος της πόλεως αυτής, το γνωστό με το

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΛΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ ΥΠΟ ΤΩΝ ΦΡΑΓΚΩΝ ΜΕΡΟΣ 4


ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η'.

Έξωσις των Φράγκων εκ της
Κωνσταντινουπόλεως.
25 Ιουλίου 1261.


Ο τον Βατάτζην διαδεξάμενος Θεόδωρος ο Λάσκαρις είχε λάβει παρά του πατρός αυτού αγωγήν αυστηράν και επιμεμελημένην· ήγε δε το τριακοστόν τρίτον της ηλικίας έτος ότε ανέβη επί τον θρόνον, και εκ της συζύγου αυτού Ελένης, θυγατρός του των Βουλγάρων βασιλέως Ασάν, εκέκτητο πολλά τέκνα. Καίτοι δε παιδιόθεν διεκρίνετο επί ποικίλαις αστυκαίς και στρατιωκαίς αρεταίς, ο πατήρ του όμως δεν ηθέλησε να τον αναγορεύση ζων, κατά τα τότε ειθισμένα, βασιλέα, το μεν, διότι, της νεότητος οξυρρόπου ούσης, εφοβείτο μη εκείνος υποπέση εις το θανάσιμον αμάρτημα της επάρσεως και της αλαζονίας, το δε, διότι εφοβείτο τας σαγήνας των κολάκων, οίτινες δεν λείπουσί ποτε να περιστοιχίζωσι τους βασιλείς, και μάλιστα όταν αυτοί ήνε νέοι, και εκμεταλλεύωνται την απειρίαν και, το ορμητικόν αυτών προς βλάβην των υπηκόων των. Δεν έλειπεν όμως ο Ιωάννης παρασκευάζων τον υιόν του εις το δυσβάστακτον και βαρύ φορτίον της βασιλείας, αυτός διδούς το παράδειγμα του χρηστού ηγεμόνος.

Αποδούς ο Θεόδωρος τας νενομισμένας τιμάς τω πατρί αυτού και καθεσθείς επί ασπίδος, ως ήτο έθιμον, και υπό πάντων αυτοκράτωρ φημισθείς, ανεχώρησεν εκ Νυμφαίου και μετέβη εις Φιλαδέλφειαν· ολίγας δε ημέρας μείνας εκεί, μέχρις ού ανανεώση την προς τον Σουλτάνον του Ικονίου συνθήκην, απάρας, τη 29 Νοεμβρίου 1255, κατηυνθύνθη εις την πρωτεύουσαν

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΛΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ ΥΠΟ ΤΩΝ ΦΡΑΓΚΩΝ ΜΕΡΟΣ 3



ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΕΚΤΟΝ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΡΥΕΝΝΙΟΣ
Πέμπτος Φράγκος αυτοκράτωρ της
Κωνσταντινουπόλεως
19 Απριλίου 1229 — 23 Μαρτίου 1237.


Αποβιώσαντος του Ροβέρτου, το αυτοκρατορικόν στέμμα κατά τον νόμον έπρεπε να περιέλθη εις τον

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΛΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ ΥΠΟ ΤΩΝ ΦΡΑΓΚΩΝ ΜΕΡΟΣ 2


ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΤΡΙΤΟΝ.

ΕΡΡΙΚΟΣ.
Δεύτερος Φράγκος αυτοκράτωρ της
Κωνσταντινουπόλεως.

20 Αυγούστου 1206-11 Ιουνίου 1216.


Ο στρατός των Βουλγάρων παραπλήσιος προς ορμητικόν χείμαρρον προυχώρει λεηλατών και αρπάζων, εκτείνων δε τας λαφυραγωγίας αυτού άχρι Θεσσαλονίκης και απειλών τας παράλους του Ελλησπόντου πόλεις, όσαι ένεκα της εμπορικής αυτών θέσεως διετέλουν ευπορούσαι. Αφ' ετέρου η Φραγκική αυτοκρατορία, εστερημένη ικανών προμάχων, υπήρχε σχεδόν εις αποσύνθεσιν, και οι εν Κωνσταντινουπόλει επερίμενον μετά παλμών τρόμου και φρίκης να ίδωσι προ των πυλών αυτής της πρωτευούσης, τας αγρίας και ανελεήμονας των Μυσών ορδάς. Αλλά, προς ευτυχίαν αυτών, οι σύμμαχοι εκείνων Κουμάνοι εμπλησθέντες λείας πολλής και αδυνατούντες να υποφέρωσι τα θερινά θάλπη ως και τα χειμερινά ψύχη, απεσύρθησαν προς τα όρη αυτών· ο δε Ιωάννης, μη νομίζων εαυτόν εις κατάστασιν όπως, άνευ των ισχυρών εκείνων επικούρων, αποτελεσματικώς προσβάλη τους Φράγκους, ηναγκάσθη να

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΛΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ ΥΠΟ ΤΩΝ ΦΡΑΓΚΩΝ . 1204-1261 Μ. Χ. ΜΕΡΟΣ 1




ΥΠΟ  ΕΠΑΜ. I. ΣΤΑΜΑΤΙΑΔΟΥ.


ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΠΡΩΤΟΝ.

Εκστρατεία των Σταυροφόρων επί το Βυζάντιον.Εν έτει 1202-1204 Μ. Χ.

Περίεργος μεν εν γένει υπάρχει η μελέτη της ιστορίας του Βυζαντινού Κράτους, αλλ' η αφήγησις της εποχής εκείνης, ήν προτιθέμεθα να σκιαγραφήσωμεν, δύναται να θεωρηθή ως η μάλλον περιεργοτέρα, διότι είνε ούτως ειπείν το προοίμιον της πτώσεως του Ελληνισμού, και η αρχή της υπάρξεως νέων εξουσιών, αγνώστων μεν το παράπαν πρότερον εις την Ανατολήν, μικρόν δε αναλόγως διαρκεσασών, αλλ' εν τούτοις λίαν επενεργησασών εις την μετέπειτα υποδούλωσιν του Ελληνισμού υπό τον ζυγόν των Τούρκων. Βεβαίως αι εξουσίαι αύται δεν ήσαν το μόνον της υποδουλώσεως αίτιον, διότι τα σπέρματα της αποσυνθέσεως ενέκειντο εν αυτή των Βυζαντινών τη καταστάσει· ουχ ήττον όμως οι σταυροφορικοί πόλεμοι επήνεγκον θανατηφόρον επί της Βυζαντινής αυτοκρατορίας τραύμα και επροοιμίασαν, ως προείπομεν, την κατάπτωσιν αυτής.

Ίσως όπως γείνωμεν μάλλον καταληπτοί, ωφείλομεν ν' ανατρέξωμεν εις προγενεστέρους χρόνους και εξεικονίσωμεν τα αίτια, τα επαγαγόντα τους σταυροφορικούς εκείνους πολέμους, διαγράψωμεν δε και τα κατ' αυτούς· αλλά τότε ηθέλομεν παρεκτείνει τον λόγον πέραν του ημετέρου αντικειμένου, όπερ εστίν η ιστορία της υπό των Φράγκων αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως, δηλονότι η εξιστόρησις του τετάρτου σταυροφορικού πολέμου.

Και έν μόνον βλέμμα αν ρίψωμεν επί της τότε