Σελίδες

Η ΔΑΦΝΟΥΝΤΑ ΦΩΚΕΩΝ ΚΑΙ ΛΟΚΡΩΝ ΕΥΡΕΘΕΙ

Ανακάλυψη της πόλης του Δαφνούντος στη Φθιώτιδα

Τμήματα μιας αρχαίας πόλης – λιμάνι, καθώς και ένα σημαντικό Ασκληπιείο ήρθαν πρόσφατα στο φως, με αφορμή την πραγματοποίηση έργων για την κατασκευή του αυτοκινητοδρόμου Π.Α.Θ.Ε, πάνω από τον όρμο του Αγίου Κωνσταντίνου, στο ανατολικό άκρο των βορειοανατολικών πλαγιών του όρους Κνημίς. Οι ανακαλύψεις στη Φθιώτιδα μπορεί να έγιναν «τυχαία», πραγματοποιήθηκαν όμως με τη βοήθεια των αρχαιολόγων της ΙΔ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, οι οποίοι συμμετείχαν στις ανασκαφές στη θέση «Ισιώματα».
Από τις ανασκαφές φανερώθηκε ο Δαφνούντας, πόλη και λιμάνι των Φωκέων και των Λοκρών. Η θέση του σημερινού χωριού του Αγίου Κωνσταντίνου πρέπει να ταυτίζεται με τον αρχαίο λιμένα. Πληροφορίες για την αρχαία πόλη μπορεί κανείς να αντλήσει από τα «Γεωγραφικά» του Στράβωνα (63 π.Χ. - 23 μ.Χ.). Η θέση του Δαφνούντος προσδιορίζεται

Βαπτιστήριον της Αγίας Σοφίας - 6ος ΑΙΩΝΑΣ


ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ  ΤΟΥ 6ου ΑΙΩΝΑ
Αυτούσιο πεντακάθαρο και απείραχτο βρέθηκε βαπτιστήριον της Αγίας Σοφίας
 Ένα βαπτιστήριον  της Αγίας Σοφίας του 6ΟΥ αιώνα έχει βρεθεί στην Κωνσταντινούπολη το 2010 όταν έκαναν έργα αποκατάστασης του περιβάλλοντα χώρου .Χρησιμοποιείτο για τελετές βαπτίσεων στον μεγάλο ναό  της ορθοδοξίας. Και ήταν κατασκευασμένο από ενιαίο κομμάτι από μάρμαρο ,τώρα πως διατηρήθηκε σε τόσο καλή κατάσταση , είναι κάτι που οι βάρβαροι Οθωμανοί έκαναν και για αυτό σώθηκε ..μέσα ήταν θαμμένος ,χρησίμεψε ως ταφικός θάλαμος ενός σουλτάνου . 
 
Η μαρμάρινη κολυβίθρα σε αάλλη όψη .

Αυτό ήταν όμως καλό γιατί έτσι έμεινε απείραχτο τόσους αιώνες .εκεί, θάφτηκαν και άλλοι σουλτάνοι  μάλιστα αυτοί που είχαν εκθρονιστεί… Εκεί που βρέθηκε, στον χώρο αυτό  βρέθηκαν επίσης , σκεύη  όπου χρησιμοποιούσαν στις βαπτίσεις στην ρωμέϊκη αυτοκρατορία τον 6 αιώνα .Έχει διαστάσεις 3,32 μήκος  2,52 πλάτος και 1,16 ύψος.

Ο ΜΟΝΟΜΑΧΟΣ ΔΙΟΔΩΡΟΣ ΤΗΣ ΑΜΙΣΟΥ


ΟΙ ΕΠΙΤΥΜΒΙΕΣ ΣΤΗΛΕΣ ΜΙΛΟΥΝ
Ο ΜΟΝΟΜΑΧΟΣ ΔΙΟΔΩΡΟΣ ΤΗΣ ΑΜΙΣΟΥ
Ένα αινιγματικό μήνυμα γραμμένο στα ελληνικά πριν  1.800-χρόνια στην  ταφόπλακα ενός Ρωμαίου μονομάχου έχει επιτέλους αποκωδικοποιηθεί και  λέει για μια ύπουλη ιστορία.
 
Ο επιτάφιος στην ταφόπλακα μονομάχου , που ονομάζεται Διόδωρος, έχασε τη μάχη (και τη ζωή του), λόγω λάθους του διαιτητή, σύμφωνα με τον

ΑΤΑΚΤΑ Α ΤΟΜΟΣ

ΑΤΑΚΤΑ 1 / 8

ΑΤΑΚΤΑ ΤΟΜΟΣ ΠΡΩΤΟΣ Κοραής, Αδαμάντιος, Εν Παρισίοις Εκ της Τυπογραφίας Κ. Εβεράρτου, 1828-1835.
Τόμος πρώτος: περιέχων δύο ποιήματα Θεοδώρου του Προδρόμου, με μακράς σημειώσεις και πέντε πίνακας.-

ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΕΒΑΣΕΤΕ ΕΔΩ http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/0/1/a/metadata-39-0000424.tkl
ΠΕΡΙΕΧΟΥΝ
-Τόμος δεύτερος: περιέχων γλωσσογραφικής ύλης δοκίμιον, αλφάβητον πρώτον.--Τόμος τρίτος: περιέχων Χιακής αρχαιολογίας ύλην, Δοκίμιον νέας μεταφράσεως της νέας Διαθήκης, Διάλογον περί του εν Ιεροσολύμοις αγίου φωτός, και το περί της κατά δώδεκα απαριθμήσεως.--Τόμος τέταρτος, μέρος πρώτον: Αλφάβητον δεύτερον Α-Π.--Τόμος τέταρτος, μέρος δεύτερον: Αλφάβητον δεύτερον Π-Ω.--Τόμος πέμπτος, μέρος πρώτο: Αλφάβητον τρίτον.--Τόμος πέμπτος, μέρος δεύτερον: Πίνακες των πέντε τόμων των Ατάκτων.

ΛΕΞΕΙΣ ΑΤΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΩΝ


¢kratšsteron 'Attiko…, ¢kratèteron koinÒn.
¢pollÚasin 'Attiko…, ¢pollÚousin “Ellhnej.
¢nhlwmšna 'Attiko…, ¢nalwmšna “Ellhnej.
¥rrena 'Attiko…, ¥rsena “Ellhnej.
¢nasc»setai 'Attiko…, ¢nšxetai “Ellhnej.
¢pÒduqi 'Attiko…, ¢pÒdusai “Ellhnej.
¢nqrwpe…v fÚsei 'Attiko…, æj Qoukud…dhj, ¢nqrwp…nV “Ellhnej.
¢dolšschj 'Attiko…, ¢dÒlescoj “Ellhnej.
'Aq»naze 'Attiko…, ™x 'Aqhnîn “Ellhnej.
a„scunthlÒj 'Attiko…, a„scunthrÒj “Ellhnej.


Οι πρώτοι που μελέτησαν την Ελληνιστική Κοινή ήταν κλασσικιστές (δηλαδή λάτρεις της Αττικής διαλέκτου) και ήταν λογικό να μην αποδέχονται τις παρεκτροπές της Ελληνιστικής από το πρότυπό τους. Την απαξίωσαν ως "παρηκμασμένη μορφή" της λόγιας Αττικής γλώσσας και δεν της έδωσαν ιδιαίτερη σημασία όσο ήταν ακόμα καιρός και διασώζονταν περισσότερα στοιχεία της. Η μεγάλη σημασία της αναγνωρίστηκε μόλις κατά τον 19ο αιώνα και οι πηγές ήταν όσα πρωτότυπα σε επιγραφές και πάπυροι είχαν διασωθεί. Πηγή της επίσης υπήρξε η "Μετάφραση των Εβδομήκοντα", δηλαδή η σχεδόν κατά λέξη μετάφραση στα ελληνικά της Παλαιάς Διαθήκης, καθώς και η Καινή Διαθήκη που συντάχθηκε περίπου 4 αιώνες αργότερα. Αυτά τα κείμενα στόχευαν λογικά στο να γίνουν κατανοητά από το πλατύ κοινό και κατά συνέπεια πρέπει να είχαν συνταχθεί στην καθομιλουμένη της εποχής τους.

Πληροφορίες μπορούν να αντληθούν και από Αττικιστές λόγιους της ελληνιστικής και ρωμαϊκής περιόδου, οι οποίοι προκειμένου να πολεμήσουν ουσιαστικά την εδραίωση της Ελληνιστικής Κοινής, εξέδιδαν έργα στα οποία συνέκριναν την "ορθή Αττική" με την "λανθασμένη Κοινή". Παρέθεταν μάλιστα και παραδείγματα και νουθετούσαν τον κόσμο για την κατά την αντίληψή τους σωστή χρήση της γλώσσας. Ενας από αυτούς ήταν και ο Φρύνιχος Αρράβιος ο οποίος κατά τον 2ο π.Χ. αιώνα έγραφε[3] χαρακτηριστικά τα εξής:

                Βασίλισσα οὐδείς τῶν Ἀρχαίων εἶπεν, ἀλλὰ βασίλεια ἢ βασιλίς. (Κανείς εκ των Αρχαίων δεν έλεγε (τη λέξη) βασίλισσα αλλά (έλεγε) βασίλεια ή βασιλίς)
                Διωρία ἑσχάτως ἀδόκιμον, ἀντ' αυτοῦ δὲ προθεσμίαν ἐρεῖς. (Η (λέξη) διωρία είναι αισχρά αδόκιμη και αντ' αυτής να χρησιμοποιείς την προθεσμία)
                "Πάντοτε" μὴ λέγε, ἀλλὰ "ἑκάστοτε" καὶ "διὰ παντός".

Αλλες πηγές αποτελούν οι ίδιοι οι Αττικιστές με τα γλωσσικά τους "σφάλματα", γιατί καθώς δεν μπορούσαν να είχαν τέλεια γνώση της Αττικής διαλέκτου έβαζαν στο λόγο τους κατά λάθος και στοιχεία της τότε καθομιλουμένης Ελληνιστικής Κοινής. Επίσης πηγή αποτελούν τα τυχαία ευρήματα σε επιγραφές αγγείων -που τις έγραφαν λαϊκοί καλλιτέχνες ή οι έμποροι μόνοι τους- καθώς και μερικά μεταφραστικά λεξικά ή γλωσσάρια ελληνο-λατινικών της ρωμαϊκής περιόδου. Στα τελευταία αναφέρονται[4] ελληνικές φράσεις με τη μετάφρασή τους στα λατινικά:

                Καλήμερον, ἦλθες; Bono die, venisti?
                Ποῦ; Ubi?
                Τί γὰρ ἔχει; Quid enim habet?

Σπουδαία πηγή τέλος αποτελεί αυτή καθαυτή η νεοελληνική και οι διάλεκτοί της, όπως η Ποντιακή διάλεκτος και η Καππαδοκική, που έχουν κρατήσει κάποια γλωσσολογικά στοιχεία τα οποία έχουν χαθεί από τη νεοελληνική. Αυτές έχουν π.χ. κρατήσει την αρχαία προφορά του η ως ε (γράφουν νύφε, τίμεσον) ενώ στην Τσακωνική έχουν κρατήσει το παρτεταμένο α αντί του η (αμέρα, αστραπά, λίμνα). Στις νότιες νησιωτικές περιοχές (στα Δωδεκάνησα) και στην Κύπροέχει διατηρηθεί η έντονη, διπλή προφορά των διπλών όμοιων συμφώνων σε λεξεις όπως Ελλάδα, θάλασσα κ.α. Φαινόμενα σαν αυτά υποδηλώνουν ότι η προφορές και άλλα χαρακτηριστικά επιβίωσαν μέσα από την Ελληνιστική Κοινή παρά την ποικιλότητα της τελευταίας στον αχανή τότε ελληνόφωνο κόσμο.

ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΡΩΪΚΩΝ ΗΡΩΩΝ


            ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΚΑΙ ..... ΕΔΩ                    








ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΕΙΣ ΧΟΡΟΥ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΤΗΣ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ







Ο ΧΟΡΟΣ ΣΤΗΝ ΥΣΤΕΡΗ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ




Ο ΧΟΡΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΖΩΗ ΒΥΖΑΝΤΙΝΩΝ







ΜΟΥΣΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ ΣΤΟΥΣ ΧΟΡΟΥΣ ΤΩΝ ΒΥΖΑΝΤΙΝΩΝ