Σελίδες

ΑΛΛΟ ΑΛΒΑΝΟΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ



Του Κων/νου Χολέβα, 
Πολιτικού Επιστήμονος
         
 Άγνοια ή και διαστρέβλωση της Ιστορίας προδίδει η καινοφανής άποψη που ακούσθηκε ότι δηλαδή μεγάλοι ήρωες του 1821 και των μετέπειτα εθνικών αγώνων υπήρξαν Αλβανοί. Γίνεται σύγχυση με τους Αρβανίτες, τους αρβανιτόφωνους Έλληνες. Άλλο, όμως, Αλβανοί και άλλο Αρβανίτες. Υπάρχει μεγάλη διαφορά.

Και εξηγούμεθα :Ο Μάρκος Μπότσαρης, στην μνήμη του οποίου ασεβούν πολλοί, ήταν Έλλην αρβανιτόφωνος, όπως όλοι οι Σουλιώτες. Η ελληνική του συνείδηση φαίνεται και από την περίφημηφράση που είπε όταν πρωτοπάτησε στα Επτάνησα : Ο Έλλην δεν μπορεί να αισθάνεται ελεύθερος εκεί όπου κυματίζει η Βρεττανική σημαία".Το δε Λεξικό που έγραψε ήταν της αρβανίτικης  - όχι αλβανικής - και ρωμαίικης απλής  (νεοελληνικής). Άλλωστε δεν θα μπορούσε να έχειαλβανική εθνική συνείδηση, διότι κάτι τέτοιοεμφανίζεται μόλις το 1878 με την Λίγκα της Πριζρένης - Κοσσυφοπεδίου και μάλιστα ως τεχνιτό κατασκεύασμα ξένων δυνάμεων και θρησκευτικών προπαγανδών.

Κατά την Τουρκοκρατία δεν υπήρχε έθνος Αλβανών. 

Οι κάτοικοι της σημερινής Αλβανίας διεκρίνοντο με κριτήριο

Περί του «ΞΕΝΙΟΥ ΔΙΟΣ»





Του Θωμά Δασκάλου *

Συνεχώς ακούω τους όψιμους ανθρωπιστές να αναφέρονται στον  Ξένιο Δία,  ως επιχείρημα για την ελληνική αντίληψη περί  ανθρωπισμού και φιλοξενίας. ‘Όπως και στο σχετικό δελτίο τύπου κάποιας ομάδας «ευαισθητοποιημένων» στο οποίο μεταξύ των άλλων αναγράφονται και τα εξής φαιδρά και ανιστόρητα. «….ο χώρος, που βρίσκεται πλησίον του Φρουρίου,(σ.σ.Τρικάλων) σηματοδοτείται ιστορικά και συμβολικά από τη λειτουργία του πρώτου μεγάλου ιδρύματος περίθαλψης και φιλοξενίας των αδυνάτων και των αρρώστων.

30 Μαρτίου 1822 : Η καταστροφή της Χίου

Στις 30 Μαρτίου 1822 δεκάδες χιλιάδες Ελλήνων σφαγιάστηκαν στη Χίο από τους Οθωμανούς Τούρκους, ως αντίποινα για την κήρυξη της επανάστασης στο νησί από τον Σάμιο Λυκούργο Λογοθέτη.
ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ: Εφημερίδα Βοστώνης 27/12/1823 για τα θύματα της Χίου

Η έκρηξη της Επανάστασης βρήκε το πολυπληθές ελληνικό στοιχείο της Χίου να ευημερεί (117.000 έναντι 3.000 Οθωμανών Τούρκων και 100 Εβραίων). Με τον στόλο τους, το εμπορικό τους δαιμόνιο και τη διπλωματία τους, οι Χιώτες κυριαρχούσαν στη Μαύρη Θάλασσα, το Αιγαίο και τη Μεσόγειο. Το γεγονός αυτό ώθησε τον Σουλτάνο να παραχωρήσει στο νησί πολλά προνόμια, που άγγιζαν το καθεστώς αυτονομίας.

Η Εφημερίδα της Βοστώνης 27/12/1823 -πηγή http://olympia.gr/

Έτσι, οι κυρίαρχες τάξεις της Χίου δεν είχαν κανένα λόγο να ξεσηκωθούν κατά των Τούρκων. Το μαρτυρά και η αποτυχία του Τομπάζη τον Απρίλιο του 1821. Οι ντόπιοι πρόκριτοι είχαν και μία σοβαρή δικαιολογία να αντιδρούν στον ξεσηκωμό: η Χίος βρίσκεται σχεδόν δύο μίλια από τη Μικρασιατική ενδοχώρα, με αποτέλεσμα κάθε απόπειρα εξέγερσης να είναι καταδικασμένη σε αποτυχία.

Η Κρητική διάλεκτος και το Κρητικό γλωσσάρι.

Κατά τον ύστερο μεσαίωνα η διάλεκτος του νησιού εξελίχθηκε σε λόγια γλώσσα, και εκφράστηκε μέσα από την ποίηση του Κορνάρου του Χορτάτση και άλλων, το κρητικό θέατρο και τα λαϊκά τετράστιχα -μαντινάδες- των οποίων η θεματολογία μπορεί να είναι από σκωπτική έως φιλοσοφική.

Σήμερα η κρητική διάλεκτος δεν κινδυνεύει με εξαφάνιση, όπως συχνά συμβαίνει σε μειονοτικές διαλέκτους που δεν διδάσκονται, καθώς κυρίως στο νότο, αποτελεί την μόνη προφορική γλώσσα και συνεχίζει και να εξελίσσεται. Η κρητική διάλεκτος ομιλείται εκτός από την Κρήτη, στο χωριό Χαμιντιέ της Συρίας και στα παράλια της Μικράς Ασίας όπου εγκαταστάθηκαν μουσουλμάνοι Κρητικοί το 1923.

Οπλισμός των Ελλήνων κατά την επανάσταση του 1821


Προσωπογραφία Έλληνα αγωνιστή ,ίσως του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη -Ελαιογραφία Μουσείο |Μπενάκη 

Η σύνδεση του Έλληνα με τα όπλα έχει βαθιές ρίζες, όπως έχει επισημανθεί. Από τους προεπαναστατικούς χρόνους, αρχές του 19ου αιώνα, τα όπλα της ηπειρωτικής Ελλάδας προέρχονταν κυρίως από την Ανατολή. Αντίθετα οι νησιώτες προμηθεύονταν όπλα, τρομπάνια και πιστόλες από την αγορά της Ευρώπης και συγκεκριμένα από τη Μασσαλία, Ιταλία, Αγγλία και Ισπανία.



Τρομπόνια και μία μικρή πιστόλα των ναυτικών, κατάλληλη για τον αγώνα εκ του συστάδην στους περιορισμένους χώρους των πλοίων.– Το «τρομπόνι» ή «τρομπλόνι» (από το γαλλικό tromblon) ή «ευρύστομο» ήταν ένα κοντόκαννο και ευρύστομο πυροβόλο, δημοφιλέστατο στους ναυτικούς. Τα τρομπόνια εξαπέλυαν πολλά σφαιρίδια, τα αποκαλούμενα «μισδράλια» ή «μυδράλια», τα οποία διέσπειραν σε μεγάλη έκταση. Γι’ αυτό ήταν κατάλληλα για στενούς χώρους όπως εκείνοι των πλοίων, και προτιμώντο από τους ναυτικούς.


Το τρομπόνι και το τηλεσκόπιο του Ανδρέα Μιαούλη.
Οι επίφοβες βολές τους ονομάζονταν «τριμπουνιές» ή «τρομπονιές». Οι θαλασσομάχοι χρησιμοποιούσαν τα τρομπόνια για να σαρώνουν με μία βολή και σε μικρές αποστάσεις, έναν ή περισσότερους εχθρούς στο δικό τους ή το εχθρικό κατάστρωμα.-Περικλής Δεληγιάννης:ΦΟΡΗΤΑ ΕΚΗΒΟΛΑ ΟΠΛΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ


Ρόμπιν Λέιν Φοξ: Ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν Έλληνας ώς το μεδούλι

Ο Ρόμπιν Λέιν Φοξ, ένας από τους επιφανέστερους μελετητές της κλασικής αρχαιότητας διεθνώς, έχει ζήσει την ακαδημαϊκή του ζωή στη σκιά ενός ανθρώπου. Το ομώνυμο βιβλίο του για τον Μεγάλο Αλέξανδρο εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1974, όταν ήταν μόλις 27 ετών.

Ακολούθησαν κι άλλα βιβλία για το Μακεδόνα στρατηλάτη, καθώς και η 37ετής θητεία του ως καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας στο New College του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Το 2004, ήταν ιστορικός σύμβουλος στην ταινία «Alexander» του Όλιβερ Στόουν (μία «αξεπέραστη, ανεπανάληπτη εμπειρία»).

Ο Λέιν Φοξ

Χειρόγραφα βυζαντινής μουσικής στην Ισπανία.

Μια έκδοση και μια συναρπαστική περιήγηση σε έναν άγνωστο κόσμο που, κατά ορισμένους επιστήμονες, φέρνει το φλαμένκο «κοντά» στο Βυζάντιο.

Η βιβλιοθήκη του Εσκοριάλ περιλαμβάνει πολλά από τα αρχαιότερα χειρόγραφα βυζαντινής μουσικής στην Ισπανία


Paraskevi Gatsioufa
EL LEGADO MUSICAL GRIEGO EN ESPANA - MANUSCRITOS GRIEGOS DE MUSICA BIZANTINA EN BIBLIOTECAS ESPANOLAS. VOL. I: BIBLIOTECA NACIONAL DE ESPANA
(H μουσική κληρονομιά της Ελλάδας στην Ισπανία. Ελληνικά χειρόγραφα βυζαντινής μουσικής σε Ισπανικές Βιβλιοθήκες. Τόμος Ι: Εθνική Βιβλιοθήκη της Ισπανίας)
Editorial de la Universidad de Granada y Centro de Documentacion Musical de Andalucia, 
Granada 2015 (σελ. 275). 
ISBN 978-84-338-5775-0.

Το βιβλίο αυτό προέκυψε από τη συνεργασία μου με το Τμήμα Μουσικής Τεκμηρίωσης της Ανδαλουσίας. Αφορμή για τη συγγραφή του στάθηκε το επιστημονικό πρόγραμμα της Consejeria de Cultura de la Junta de Andalucia με τίτλο «Musica bizantina: Repertorio e investigacion paleografica de manuscritos griegos musicales conservados en Espana» (Βυζαντινή μουσική: Ρεπερτόριο και παλαιογραφική έρευνα των ελληνικών μουσικών χειρογράφων της Ισπανίας). Ηγήθηκα του προγράμματος, το οποίο ενέκριναν μετά από δική μου εισήγηση και κατόπιν παρότρυνσης του διευθυντή του Κέντρου Μουσικής Τεκμηρίωσης. Στο εν λόγω Κέντρο αρχικά με προέτρεψαν να συστήσω έναν κατάλογο με βιβλιογραφία βυζαντινής μουσικής. Οι μουσικολόγοι και ιστορικοί της

Νομίζετε ότι μόνον οι Έλληνες μιλούν ελληνικά; Θα εκπλαγείτε!



«Ίλιγγος λέξεων που μόνο τα Eλληνικά μπορούν να προσφέρουν, γιατί μόνο αυτά εξερεύνησαν, κατέγραψαν, ανέλυσαν τις ενδότατες διαδικασίες της ομιλίας και της γλώσσας, όσο καμμιά άλλη γλώσσα… Εδώ πάνω σ’ αυτήν την γη… έχουν γεννηθεί οι λέξεις, τα εντυπώματα και οι κατηγορίες του πνεύματος» Ζακ Λακαρριέ «Το Eλληνικό καλοκαίρι».

Η Eλληνική γλώσσα, οι απαρχές της οποίας χρονολογούνται χιλιάδες χρόνια πριν, γονιμοποίησε με το πλήθος λέξεων, όρων, σημαινόντων και σημαινομένων τον παγκόσμιο λόγο σε κάθε επίπεδο, σε κάθε επιστήμη, σε κάθε τέχνη…
Η Ελεονόρα Ζέελινγκ παροτρύνει τους Ευρωπαίους στο βιβλίο της «Μια πεντάρα να σωθεί η Ελλάδα» να δίνουν 5σέντ κάθε φορά που χρησιμοποιούν μία ελληνική λέξη. Τα ποσά που θα προέκυπταν σε μία τέτοια περίπτωση; Υπέρογκα…
Έχοντας «χάσει» όμως το 93% της Eλληνικής γραμματείας, δεν μπορούμε παρά να ανατρέξουμε στον Όμηρο ως πατέρα της παγκόσμιας γλωσσικής δημιουργίας.
Άπειρες οι λέξεις που «έχουν ταξιδέψει» στην Δύση και κάποιες έχουν επιστρέψει στην «βάση» τους παραμορφωμένες.

Ας πάρουμε μία γεύση από τα αναρίθμητα παραδείγματα, όπως τα καταγράφει ο Κ. Δούκας στο βιβλίο του: «Ομηρικόν λεξικόν διεθνών λέξεων»:

Μούσες


Γράφει ο  Δημήτρης Βαρδίκος

Τίποτα στην αρχαιότητα δεν ήταν τυχαίο. Το μεγαλείο της ελληνικής γλώσσας φαίνεται και από τη σύνδεσή της με τα μαθηματικά και τη μουσική. Παράδειγμα η επιλογή των ονομάτων των εννέα Μουσών, όπως παρακάτω.  

Δύο Μούσες εφεύραν τη θεωρία και την πράξη στη μάθηση. Τρεις Μούσες εφεύραν τους τρεις μουσικούς τόνους αδρόν, μέσον και ισχνόν τις τρεις χορδές της Λύρας, τις τρεις προσωδίες οξεία, βαρεία, περισπωμένη και τους τρεις χρόνους παρεληλυθότα, ενεστώτα, μέλλοντα τα τρία πρόσωπα, τους τρεις αριθμούς, το τρίγωνο των αστέρων και άλλα τριάριθμα.  Τέσσερις Μούσες εφεύραν τις τέσσερις διαλέκτους: αττική, ιωνική, αιολική και δωρική.Πέντε Μούσες τις πέντε αισθήσεις: όραση, γεύση, όσφρηση, αφή και ακοή.   Επτά Μούσες εφεύραν τις επτά χορδές της λύρας, τις επτά Ουράνιες ζώνες, τους επτά πλανήτες και τα επτά φωνήεντα του Ελληνικού αλφάβητου.  


 1. Πολυύμνια (ή Πολύμνια ή Πολυάμνια). Το όνομα Πολυμνία από το πολύς και ύμνος, επειδή υμνεί πολλούς ανθρώπους ή από το πολλών και μνήμη, επειδή μνημονεύει πολλούς στην ιστορία. Ήταν προστάτισσα των θεϊκών ύμνων αλλά και της υποκριτικής μίμησης, της γεωμετρίας, της ιστορίας, της γραμματικής κ.ά. Τη ζωγράφιζαν να κοιτά προς τον Ουρανό με στεφάνι από δάφνη και μαργαριτάρια στο κεφάλι, λευκό φόρεμα, με τη λύρα στα χέρια της και την επιγραφή Πολυ-μνίας κ Μύθους.

Ποιο είναι το «προσφυγάκι» από τη Μικρασία;

Ποιο είναι το «προσφυγάκι» από τη Μικρασία που βρήκε στέγη στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας; Η ιστορία του γλυπτού με το ξυπόλυτο βοσκόπουλο που ταξίδεψε με τους πρόσφυγες από τις αλλοτινές πατρίδες...
Μέσα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας έχει βρει στέγη εδώ και πολλά χρόνια ένα «προσφυγάκι». Είναι ένα μαρμάρινο αγαλμάτιο ύψους μόλις 63 εκατοστών, το οποίο απεικονίζει ένα μικρό αγόρι, μάλλον βοσκόπουλο. Φοράει μια κάπα με κουκούλα, κρατάει στην αγκαλιά του ένα σκυλάκι και τα πόδια του είναι γυμνά.
Το άγαλμα, σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, κατασκευάστηκε