Αινείας :ένας ...Δυτικός παρείσακτος της Ιλιάδας
 |
| Ο ερχομός του Αινεία από την Τροία που κουβαλά τον πατέρα του τον Αγχίση είναι εδώ ο γιος του Ασκάνιος και η σύζυγός του Κρεόυσα είναι ζωγραφισμένο το 1598 από οτν Federico_Barocci Ο μύθος του Αινεία, πρόγονος του Ρωμύλου και του Ρώμου, αναφέρεται στη γέννηση της Ρώμης |
(=Υποταγμένη ελληνογένεια στον Δυτικό Πολιτισμό= ΛΑΤΙΝΟΜΟΡΦΑ
ελληνικά γλωσσικά σπαράγματα και ολίγη από…. Δημοκρατία)……
Ας τα δούμε με κάποια σειρά:
Η απορία είναι σχεδόν αναμενόμενη: «Καλά, ήταν κι ο ΑΙΝΕΙΑΣ στην…. ΙΛΙΑΔΑ»;
Η παρουσία του είναι όντως…. διακριτική. Παρότι φαινομενικά αναφέρεται ως
ξεχωριστός, ισότιμος του Έκτορα, «ήρωας» της Ιλιάδας, όμως δεν έχει κάποιο
ξεχωριστό κατόρθωμα στο Ομηρικό… βιογραφικό του, που να «μένει» στην μνήμη
του Ομηρικού αναγνώστη.(σημείωση: Σαν τί να μείνει δηλαδή; Το ότι αφήνει το δόρυ και… παίρνει πέτρα; Ιλιάδα ραψ. Υ)
Βρίσκεται στην Τροία «εξαιτίας» του
Αχιλλέα, η σύγκρουση με τον οποίο
είναι αποκαλυπτική των προθέσεων του Ομήρου για τον τύπο.
Θα… αποχωρήσει από την φλεγόμενη Τροία σαν… κύριος με την άδεια και
τις… ευχές των Ελλήνων («στο καλό να πας», «μην ξεχάσεις να φορέσεις το χοντρό πουλόβερ» κλπ).
Όντας υπό συνεχή επιτήρηση και προστασία (τον….. προσέχουν η Αφροδίτη, ο Απόλωνας, ο Ποσειδώνας… μην και πάθει τίποτα το παιδί) θα (μα)θητεύσει(!!!) κοντά στον Όμηρο,
κάνοντας την… πρακτική του, για να τον…. παραλάβει (κυριολεκτικά ….σαν έτοιμο
από καιρό), πολύ-πολύ αργότερα, ο Λατίνος ΒΙΡΓΙΛΙΟΣ.
.
Ο Αινείας, ο ΓΕΝΑΡΧΗΣ του ΔΥΤΙΚΟΥ Πολιτισμού, «ΠΑΙΔΙ» του Ομήρου,
θα επιχειρήσει να μπολιάσει τα Ελληνικά στοιχεία της Ομηρικής θητείας του, με τα ΔΙΑΦΑΙΝΟΜΕΝΑ χαρακτηριστικά του Δυτικού κόσμου,
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ τα οποία ο Όμηρος και… ΓΝΩΡΙΖΕΙ και μας τα δίνει,
κωδικοποιημένα βέβαια, στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ του.
Ποια είναι αυτά (είτε θετικά είτε αρνητικά):
(Μήν μας εκπλήσσει λοιπόν το ότι βλέπουμε πολλά απ” αυτά την… σήμερον).
«μεθοδικότητα, οργάνωση, ατομικότητα» (Κύκλωπας)
«άφθονος χώρος πληροφόρησης πειθούς, επικοινωνίας παραπλανητικής
ή συνομωσιολογικής»(Σειρήνες):
(σημείωση: Η… προφητικότερη διαχρονικά σύλληψη του Ομήρου, η κοινωνία
της πληροφορίας).«κτητική νοοτροπία» (Καλυψώ)«Πολιτική αλλοτρίωσης-υποταγής» (Κίρκη)
«Αφομοίωσης» (Λωτοφάγοι)«ευρύτερη-πλανητική αντίληψη του χώρου, όχι μίζερη ΑΝΑΚΥΚΛΟΥΜΕΝΗ ομφαλοσκόπηση…. πόλης» (Αίολος)
«επιστημοσύνη- έρευνα, ευ ζην» (Φαίακες).«προσωπική στάση- ΕΠΙΛΟΓΗ ζωής» (Ναυσικά)
Αιώνες ΜΕΤΑ:
Η ΡΩΜΑΪΚΗ Αυτοκρατορία θα επεξεργαστεί τα ως άνω,
στην βάση όχι (!!!) των ΜΥΘΩΝ πλέον, αλλά των ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΩΝ (!!!)
θα τα επικυρώσει με ΝΟΜΟΥΣ, και αποφεύγοντας την ΜΕΤΩΠΙΚΗ με τον «Ελληνισμό»,
θα κάνει εμάς τους Έλληνες να αισθανόμαστε….περήφανοι, να…. ΚΑΜΑΡΩΝΟΥΜΕ
που «είμαστε»(=λεγόμαστε) ΡΩΜΙΟΙ (στο… εσωτερικό) και…. Greeks= ΓΡΑΙΚΟΙ
(στο… εξωτερικό). Τον δε Ελληνικό ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ θα τον κάνει μέρος του…. ΕΛΛΗΝΟΡΩΜΑΪΚΟΥ Πολιτισμού, με ΛΑΤΙΝΙΚΗ (!!!) φορεσιά. (λ.χ OLYMPIC GAMES)
.
(Πώς λέμε στα μαθηματικά: ΑΝΤΙΣΤΡΕΦΟΥΜΕ τους…. ΟΡΟΥΣ και Α Ν Τ Ι διαιρέσεως
κάνουμε πολλαπλασιασμό)
Τζάμπα οι τόσες…. περιποιήσεις στον Αινεία. ( Το τι χαμομήλι και… μέντα έχει μαζέψει ο Απόλλωνας για το τσαγάκι του τραυματισμένου Αινεία, δεν λέγεται…)
.
Αλλού το πήγαινε ο Όμηρος (=κυρίαρχη… ελληνογένεια) , Ά λ λ α προέκυψαν
(=ΜΕΡΙΚΗ ελληνογένεια του Δυτικού Πολιτισμού= ΛΑΤΙΝΟΜΟΡΦΑ
ελληνικά γλωσσικά σπαράγματα και ολίγη από…. Δημοκρατία).
Μας το… λένε ΑΥΤΟ… ευθαρσώς οι ΞΕΝΟΙ (γιατί να το κρύψωσιν άλλωστε;)
και εμείς ΕΔΩ χεζόμαστε απ” την χαρά μας= «Να ρε, έξω… μαθαίνουν (!!!) κλπ, κλπ
(Τόσο γραικύλοι, τόσο ραγιάδες….. και τόσο ανίδεοι….!).
Αντί να προβληματιστούμε….!
.
Υ.Γ Υπάρχουν, ακόμη και ΣΗΜΕΡΑ, Έλληνες «επιστήμονες» που… μετράνε πόσες Ελληνικές
«λέξεις» (!) υπάρχουν σε Ξένες Γ Λ Ω Σ Σ Ε Σ (!) και μετά, ευτυχισμένοι, παίρνουν το αρκουδάκι τους και πηγαίνουν για ύπνο, με κορνιζαρισμένο το…. διδακτορικό…. ΟΞΦΟΡΔΗΣ (!).
.
Έτσι, από την επικαιρότητα:
Grexit: Ως «λέξεις» είναι…. ελληνικό προϊόν
Ως «ΓΛΩΣΣΑ» (ΛΕΜΕ Γ Λ Ω Σ Σ Α= σκέψη, συναίσθημα, βούληση, συνειρμό, εικαστικότητα, όραμα…) όμως Α Ν Η Κ Ε Ι, είναι γλωσσικό ΚΤΗΜΑ- Π Ρ Α Ξ Η…. αυτού που την εκφέρει: Του Γερμανού, του Γάλλου, του Σουηδού…. κλπ
Και αυτό είναι που μετράει.
Οι…. ξένοι με «ΔΙΚΑ μας» υλικά ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΑΝ τις… ΓΛΩΣΣΕΣ τους και εμείς
εδώ Α Π Ο Ξ Η Ρ Α Ν Α Μ Ε την γλωσσική μας ΠΑΙΔΕΙΑ
«αναζητούντες τας ρίζας και τα…. σπέρματα των ριζών της Λ Ε Ξ Ε Ω Σ….
α γ λ α ό ς…».
Κάπως έτσι ο παρείσακτος «ΑΙΝΕΙΑΣ» τείνει να γίνει κυρίαρχος.
φιλόλογος
Ο Όμηρος ύμνησε τον ωραίο και δυνατό Αινεία στην "Ιλιάδα" του ως τον πρώτο από τους Τρώες μετά τον Έκτορα, στη σύνεση, στην ανδρεία, στην τιμιότητα, στην ειλικρίνεια και στη θεοσέβεια. Ήταν γιος του Αγχίση, που παρ' όλο που ήταν κατευθείαν απόγονος του Ίλου, του ιδρυτή της Τροίας, ζούσε μακριά απ' αυτήν στο βουνό της Ίδης ως βοσκός. Τον Αγχίση τον αγάπησε η θεά Αφροδίτη και μαζί του απόκτησε τον Αινεία, που μέχρι τα πέντε του χρόνια ανατράφηκε από τις νύμφες των δασών.
Όταν οι Έλληνες εκστράτευσαν εναντίον των Τρώων, ο Αινείας αναγκάστηκε να καταφύγει στη Λυρνησσό, επειδή του κυνηγούσε ο Αχιλλέας και αργότερα, μετά από την καταστροφή αυτής της πόλης, μαζί με τον πατέρα του, την γυναίκα του την Κρέουσα και το γιο του Ασκάνιο ζήτησε καταφύγιο στα τείχη της Τροίας Στα χρόνια που ακολούθησαν, οι Αινείας πήρε μέρος στην άμυνα της πόλης, διακρίθηκε για την ανδρεία και τη σύνεσή του και θεωρήθηκε ισάξιος του Έκτορα. Ο Όμηρος δεν τον αναφέρει πια στην "Ιλιάδα" μετά από το θάνατο του Αχιλλέα.
Σ' ένα απόσπασμα, όμως, που μας σώθηκε, της χαμένης τραγωδίας του Ευριπίδη "Λαοκόων" ο Αινείας φαίνεται να φεύγει από την Τροία, πριν από την άλωσή της κρατώντας στους ώμους του τον τυφλό γέρο πατέρα του Αγχίση, που κατάλαβε τι σήμαινε ο θάνατος του Λαοκόοντα και συμβούλεψε το γιο του να φύγει το γρηγορότερο από την πόλη.
Έτσι αρχίζει μια νέα σειρά από μύθους, που διηγούνται τις συναρπαστικές περιπέτειες, τις περιπλανήσεις και τους αγώνες του Αινεία, που περνά από τη Σαμοθράκη, τη Δήλο, την Αρκασία, Λακωνία, Κρήτη, Ζάκυνθο, Λευκάδα, Ήπειρο, και από κει, Σικελία, Καρχηδόνα και Νότιο Ιταλία.
Το μύθο που μας περιγράφει την εγκατάσταση του Αινεία στο Λάτιο μετά από σκληρούς αγώνες με τους ντόπιους κατοίκους, μας το διηγείται πρώτος ο Τίμαος.
Από την εποχή του Α' Καρχηδονιακού πολέμου, οι Ρωμαίοι πίστευαν ότι ήταν απόγονοι του ήρωα της Τροίας Αινεία και ο μύθος των περιπετειών και των αγώνων του έγινε θέμα στην ποίηση και στη λογοτεχνία.
Στο περίφημο έργο του Βιργιλίου "Αινειάς" περιγράφεται το πώς ο Αινείας φεύγει μετά από την άλωση της Τροίας από την πατρίδα του μαζί με τη γυναίκα του και το γιο του, κρατώντας τον πατέρα του στους ώμους και μεταφέροντας τους εφεστίους θεούς.
Μέσα στο σκοτάδι χάνεται η Κρέουσα. Όταν ο Αινείας αντιλαμβάνεται την εξαφάνισή της και ετοιμάζεται να γυρίσει πίσω και να την αναζητήσει, εμφανίζεται η σκιά της και το συμβουλεύει να φύγει το γρηγορότερο, προφητεύοντας σ' αυτόν, το λαμπρό μέλλον που τον περιμένει στα ξένα.
Όταν μετά από πολλούς αγώνες φθάνει στην Ν. Ιταλία, μία καινούρια φοβερή θαλασσοταραχή, που την προκάλεσε η Ήρα, τον ρίχνει στα παράλια της Καρχηδόνας.
Από κει, με τους συντρόφους του, περνά στη Σικελία, όπου και κάνει αγώνες προς τιμή του πατέρα του, που στο μεταξύ είχε πεθάνει και ύστερα φτάνει στην Κύμη της Ν. Ιταλίας.
Εκεί συμβουλεύεται τη Σίβυλλα για το μέλλον και κατεβαίνει στον Άδη, για να ζητήσει οδηγίες από τη σκιά του πατέρα του.
Όταν ανέβηκε στον πάνω κόσμο ζήτησε από το βασιλιά των Λατίνων, την κόρη του Λαβίνια, για να την παντρευτεί, αλλά αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει τον αντίζηλό του για την καρδιά της βασιλοπούλας, τον Τούρνο, βασιλιά των Ρουτούλων.
Με το θάνατο του Τούρνου, που σκοτώνεται στη μονομαχία με τον Αινεία, τελειώνει και η Αινειάδα του Βιργιλίου.
Διάφοροι άλλοι μυθογράφοι έγραψαν για τις περιπέτειες του Αινεία που ακολούθησαν. Σε μια από τις μάχες μεταξύ των Λατίνων και των Ρουτούλων λέει η μυθολογία ότι σκοτώθηκε ο Αινείας. Αλλά όσο κι αν έψαξαν, το πτώμα του δε βρέθηκε πουθενά. Έτσι πίστεψαν ότι τον Αινεία τον πήραν οι θεοί και τον μετέφεραν στα Ηλύσια Πεδία, όπου ζούσαν οι ψυχές των ηρώων μετά το θάνατό τους.
