ΟΙ ΕΠΙΤΥΜΒΙΕΣ ΣΤΗΛΕΣ ΜΙΛΟΥΝ
Ο ΜΟΝΟΜΑΧΟΣ ΔΙΟΔΩΡΟΣ ΤΗΣ ΑΜΙΣΟΥ
Ένα αινιγματικό μήνυμα γραμμένο στα ελληνικά πριν 1.800-χρόνια στην ταφόπλακα ενός Ρωμαίου μονομάχου έχει επιτέλους αποκωδικοποιηθεί και λέει για μια ύπουλη ιστορία.
Ο επιτάφιος στην ταφόπλακα μονομάχου , που ονομάζεται Διόδωρος, έχασε τη μάχη (και τη ζωή του), λόγω λάθους του διαιτητή, σύμφωνα με τον
Michael Carter, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Brock στο St Catharines, Καναδάς. Ο Κάρτερ κάνει μελέτες για μονομαχίες και άλλα θεάματα στο ανατολικό τμήμα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Έχει εξετάσει την πέτρα, η οποία ανακαλύφθηκε πριν από έναν αιώνα στην Μ .Ασία , προσπαθεί να προσδιορίσει ποια είναι η εξήγηση σε αυτή την επιγραφή Τα αποτελέσματά του δημοσίευσε στην Εφημερίδα για την Παπυρολογία και Αρχαία επιγραφοποιία - Journal for Papyrology and Ancient Epigraphics).
Η επιτύμβια πλάκα δωρίθηκε στο Musee du Cinquanternaire στις Βρυξέλλες, Βέλγιο, λίγο πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο δείχνει την εικόνα ενός μονομάχου και από ό, τι φαίνεται έχει δύο ξίφη και στέκεται πάνω από τον αντίπαλό του ο οποίος σηματοδοτεί την παράδοσή του. Η επιγραφή αναφέρει ότι η πέτρα σηματοδοτεί το σημείο όπου ένας άνθρωπος που ονομάζεται Διόδωρου είναι θαμμένος.
"Μετά το τέλειωμα ο Δημήτριος ο αντίπαλός μου που δεν τον είχα σκοτώσει αμέσως," γράφει ο επιτάφιος. «Η Τύχη και η πονηριά και η προδοσία του διαιτητή summa rudis με σκότωσε " "
Ο Summa rudis είναι ένας διαιτητής, ο οποίος μπορεί να είχε την εμπειρία του παρελθόντος ως μονομάχος.
Η επιγραφή αναφέρει επίσης ότι ο Διόδωρος γεννήθηκε και πολέμησε στην Αμισό, στη νότια ακτή της Μαύρης Θάλασσας στην Μ. Ασία
Αν και ο Κάρτερ εξέτασε εκατοντάδες επιτύμβιες στήλες από μονομάχους, αυτή η Επιτάφιος στήλη είναι εντελώς διαφορετική από οποιαδήποτε άλλη. Αυτή μας λέει μια ιστορία", δήλωσε .
Η τελική μάχη
Η ιστορία που λέει η ταφόπλακα, έλαβε χώρα περίπου 1.800 χρόνια πριν, όταν η αυτοκρατορία ήταν στο αποκορύφωμά της, τα σύνορά της εκτείνονται από Τείχος του Αδριανού στην Αγγλία μέχρι τον Ευφράτη ποταμό στη Συρία.
Οι μονομαχίες ήταν δημοφιλή θεάματα, σε πολλές ί από αυτές δύο άνδρες μονομαχούσαν εναντίον ενός μόνον άλλου. Παρόλο που οι θάνατοι από τις πληγές ήταν κοινή, οι μάχες δεν είχαν κανένα από τα ταμπού μονομαχιών που απεικονίζεται από το Χόλιγουντ, δήλωσε ο Κάρτερ.
«Πιστεύω ότι υπάρχουν μια σειρά από πολύ λεπτομερείς κανόνες που εμπλέκονται στη ρύθμιση της μάχης μονομάχων", δήλωσε ο Κάρτερ.
Αν και οι ακριβείς κανόνες δεν είναι κατανοητοί , κάποιες πληροφορίες μπορούν να αντληθούν από τις αναφορές στην σωζόμενα κείμενα και την τέχνη.
Οι περισσότερα, αν όχι όλες,οι μάχες αυτές επιβλέπεται από τον Summa rudis έναν διαιτητή .
Μεταξύ των κανόνων που εφαρμόζονται ήταν εκείνο στο οποίο ο νικημένος μονομάχος θα μπορούσε να ζητήσει την υποβολή απαλλαγής , και αν η υποβολή εγκρίνεται από τον munerarius (οι πλούσιοι πληρώνουν ειδικό άτομο για την παράσταση), ο αγωνιζόμενος θα μπορούσε να αφήσει το χώρο χωρίς περαιτέρω ζημιά.
Ένας άλλος κανόνας που φαίνεται να είχε τεθεί σε εφαρμογή ήταν ότι εάν ένας μονομάχος που έπεσε από ατύχημα (χωρίς τη προσπάθεια του αντιπάλου του) θα μπορεί να σηκωθεί ξανά επάνω, να σηκώσει τον εξοπλισμό του και να συνεχίσει την μάχη.
Ο θάνατος του Διόδωρου
Είναι αυτός ο τελευταίος κανόνας που φαίνεται να έχει λειτουργήσει στον Διόδωρο. Ο Κάρτερ ερμηνεύει την εικόνα των μονομάχων, ο ένας με τα δύο ξίφη να είναι ο έχων το πλεονέκτημα σε μια στιγμή στην τελική πάλη , όταν ο Δημήτριος είχε χτυπηθεί και πέσει κάτω και ο Διόδωρος είχε αρπάξει μια λαβή του σπαθιού του και στέκεται από πάνω.
"Ο Δημήτριος κάνει σήμα για παράδοση και ο Διόδωρος δεν τον σκοτώνει…… υπαναχωρεί, περιμένοντας ότι πρόκειται να κερδίσει τον αγώνα», δήλωσε ο Κάρτερ.
Η μάχη φαίνεται να έχει τελειώσει. Ωστόσο, ο διαιτητής - Summa rudis - ίσως δίνει ερμηνεία στην πτώση του Δημητρίου »ως τυχαία, ή ίσως με κάποια υστεροβουλία –και είχε διαφορετική γνώμη, δήλωσε ο Κάρτερ.
"ο διαιτητής rudis summa εδώ προφανώς παρενέβη, σταμάτησε τον αγώνα, επιτρέπει δε στον Δημήτριο να σηκωθεί και να πάρει πίσω την ασπίδα του, να λάβει πίσω το ξίφος του, και στη συνέχεια να συνεχίσει τον αγώνα."
Αυτή τη φορά ο Διόδωρος ήταν που είχε κατόπιν το πρόβλημα, είτε και πέθανε στην αρένα ή ο Δημήτριος προκάλεσε μια πληγή που τον οδήγησε στο θάνατό λίγο αργότερα.
Το γεγονός αυτό θα είχε συμβεί μπροστά από ένα πλήθος από εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες, ανθρώπους σε ένα θέατρο ή σε ένα μέρος ενός αθλητικού χώρου γηπέδου που μετατρέπεται σε τέτοιες περιπτώσεις σε ένα είδος μίνι-Κολοσσαίο.
Μετά όταν Διόδωρος ήταν νεκρός, οι άνθρωποι που δημιούργησαν την ταφόπλακα του (πιθανότατα από την οικογένεια ή τους φίλους) ήταν τόσο αναστατωμένοι και ο Carter υποστηρίζει, ότι αποφάσισαν να συμπεριλάβουν κάποιες τελικές λέξεις στην Επιτάφια στήλη
«Η Τύχη και η πονηριά και η προδοσία του διαιτητή summa rudis τον σκότωσε "
Michael Carter, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Brock στο St Catharines, Καναδάς. Ο Κάρτερ κάνει μελέτες για μονομαχίες και άλλα θεάματα στο ανατολικό τμήμα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Έχει εξετάσει την πέτρα, η οποία ανακαλύφθηκε πριν από έναν αιώνα στην Μ .Ασία , προσπαθεί να προσδιορίσει ποια είναι η εξήγηση σε αυτή την επιγραφή Τα αποτελέσματά του δημοσίευσε στην Εφημερίδα για την Παπυρολογία και Αρχαία επιγραφοποιία - Journal for Papyrology and Ancient Epigraphics).
Η επιτύμβια πλάκα δωρίθηκε στο Musee du Cinquanternaire στις Βρυξέλλες, Βέλγιο, λίγο πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο δείχνει την εικόνα ενός μονομάχου και από ό, τι φαίνεται έχει δύο ξίφη και στέκεται πάνω από τον αντίπαλό του ο οποίος σηματοδοτεί την παράδοσή του. Η επιγραφή αναφέρει ότι η πέτρα σηματοδοτεί το σημείο όπου ένας άνθρωπος που ονομάζεται Διόδωρου είναι θαμμένος.
"Μετά το τέλειωμα ο Δημήτριος ο αντίπαλός μου που δεν τον είχα σκοτώσει αμέσως," γράφει ο επιτάφιος. «Η Τύχη και η πονηριά και η προδοσία του διαιτητή summa rudis με σκότωσε " "
Ο Summa rudis είναι ένας διαιτητής, ο οποίος μπορεί να είχε την εμπειρία του παρελθόντος ως μονομάχος.
Η επιγραφή αναφέρει επίσης ότι ο Διόδωρος γεννήθηκε και πολέμησε στην Αμισό, στη νότια ακτή της Μαύρης Θάλασσας στην Μ. Ασία
Αν και ο Κάρτερ εξέτασε εκατοντάδες επιτύμβιες στήλες από μονομάχους, αυτή η Επιτάφιος στήλη είναι εντελώς διαφορετική από οποιαδήποτε άλλη. Αυτή μας λέει μια ιστορία", δήλωσε .
Η τελική μάχη
Η ιστορία που λέει η ταφόπλακα, έλαβε χώρα περίπου 1.800 χρόνια πριν, όταν η αυτοκρατορία ήταν στο αποκορύφωμά της, τα σύνορά της εκτείνονται από Τείχος του Αδριανού στην Αγγλία μέχρι τον Ευφράτη ποταμό στη Συρία.
Οι μονομαχίες ήταν δημοφιλή θεάματα, σε πολλές ί από αυτές δύο άνδρες μονομαχούσαν εναντίον ενός μόνον άλλου. Παρόλο που οι θάνατοι από τις πληγές ήταν κοινή, οι μάχες δεν είχαν κανένα από τα ταμπού μονομαχιών που απεικονίζεται από το Χόλιγουντ, δήλωσε ο Κάρτερ.
«Πιστεύω ότι υπάρχουν μια σειρά από πολύ λεπτομερείς κανόνες που εμπλέκονται στη ρύθμιση της μάχης μονομάχων", δήλωσε ο Κάρτερ.
Αν και οι ακριβείς κανόνες δεν είναι κατανοητοί , κάποιες πληροφορίες μπορούν να αντληθούν από τις αναφορές στην σωζόμενα κείμενα και την τέχνη.
Οι περισσότερα, αν όχι όλες,οι μάχες αυτές επιβλέπεται από τον Summa rudis έναν διαιτητή .
Μεταξύ των κανόνων που εφαρμόζονται ήταν εκείνο στο οποίο ο νικημένος μονομάχος θα μπορούσε να ζητήσει την υποβολή απαλλαγής , και αν η υποβολή εγκρίνεται από τον munerarius (οι πλούσιοι πληρώνουν ειδικό άτομο για την παράσταση), ο αγωνιζόμενος θα μπορούσε να αφήσει το χώρο χωρίς περαιτέρω ζημιά.
Ένας άλλος κανόνας που φαίνεται να είχε τεθεί σε εφαρμογή ήταν ότι εάν ένας μονομάχος που έπεσε από ατύχημα (χωρίς τη προσπάθεια του αντιπάλου του) θα μπορεί να σηκωθεί ξανά επάνω, να σηκώσει τον εξοπλισμό του και να συνεχίσει την μάχη.
Ο θάνατος του Διόδωρου
Είναι αυτός ο τελευταίος κανόνας που φαίνεται να έχει λειτουργήσει στον Διόδωρο. Ο Κάρτερ ερμηνεύει την εικόνα των μονομάχων, ο ένας με τα δύο ξίφη να είναι ο έχων το πλεονέκτημα σε μια στιγμή στην τελική πάλη , όταν ο Δημήτριος είχε χτυπηθεί και πέσει κάτω και ο Διόδωρος είχε αρπάξει μια λαβή του σπαθιού του και στέκεται από πάνω.
"Ο Δημήτριος κάνει σήμα για παράδοση και ο Διόδωρος δεν τον σκοτώνει…… υπαναχωρεί, περιμένοντας ότι πρόκειται να κερδίσει τον αγώνα», δήλωσε ο Κάρτερ.
Η μάχη φαίνεται να έχει τελειώσει. Ωστόσο, ο διαιτητής - Summa rudis - ίσως δίνει ερμηνεία στην πτώση του Δημητρίου »ως τυχαία, ή ίσως με κάποια υστεροβουλία –και είχε διαφορετική γνώμη, δήλωσε ο Κάρτερ.
"ο διαιτητής rudis summa εδώ προφανώς παρενέβη, σταμάτησε τον αγώνα, επιτρέπει δε στον Δημήτριο να σηκωθεί και να πάρει πίσω την ασπίδα του, να λάβει πίσω το ξίφος του, και στη συνέχεια να συνεχίσει τον αγώνα."
Αυτή τη φορά ο Διόδωρος ήταν που είχε κατόπιν το πρόβλημα, είτε και πέθανε στην αρένα ή ο Δημήτριος προκάλεσε μια πληγή που τον οδήγησε στο θάνατό λίγο αργότερα.
Το γεγονός αυτό θα είχε συμβεί μπροστά από ένα πλήθος από εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες, ανθρώπους σε ένα θέατρο ή σε ένα μέρος ενός αθλητικού χώρου γηπέδου που μετατρέπεται σε τέτοιες περιπτώσεις σε ένα είδος μίνι-Κολοσσαίο.
Μετά όταν Διόδωρος ήταν νεκρός, οι άνθρωποι που δημιούργησαν την ταφόπλακα του (πιθανότατα από την οικογένεια ή τους φίλους) ήταν τόσο αναστατωμένοι και ο Carter υποστηρίζει, ότι αποφάσισαν να συμπεριλάβουν κάποιες τελικές λέξεις στην Επιτάφια στήλη
«Η Τύχη και η πονηριά και η προδοσία του διαιτητή summa rudis τον σκότωσε "
