Σελίδες

ΛΕΞΙΚΟΝ ΓΡΑΜΜΙΚΗΣ Α ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ


ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ    Linear A Lexicon  -  John Younger

ΣΤΕΡΕΑ ΕΛΛΑΔΑ


ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ 2000 − 2010

ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ


ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ 2000 − 2010

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΘΡΑΚΗ


ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ 2000 − 2010


ΚΡΗΤΗ


ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ 2000 − 2010


ΘΕΣΣΑΛΙΑ


ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ 2000 − 2010

ΗΠΕΙΡΟΣ ΙΟΝΙΑ ΝΗΣΙΑ

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ 2000 − 2010


Β ΑΙΓΑΙΟ ΚΥΚΛΑΔΕΣ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ 2000 − 2010

ΑΤΤΙΚΗ ΚΑΙ ΝΗΣΟΙ ΤΗΣ


ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΤΗΣ  ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ 2000 − 2010

ΑΘΗΝΑ ΕΛΕΥΣΙΝΑ ΜΕΓΑΡΑ


ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ 2000 − 2010

ΑΡΧΑΙΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΦΥΛΕΣ ΚΥΝΩΝ



Όπως γράφει ο αείμνηστος αρχαιολόγος Σπύρος Μαρινάτος : “Όλοι οι πολιτισμένοι λαοί της αρχαιότητος είχον καλλιεργήσει κύνας. Οι Αιγύπτιοι συχνά μας τους παρουσιάζουν εις τα μνημεία των, εκ της κοιλάδος δε του Νείλου φαίνεται ότι κατάγονται ορισμένα είδη ευρωπαϊκών κυνών”. Συγγενείς του κυνός στην μεγάλη οικογένεια των κυνιδών είναι οι αλεπούδες, οι λύκοι και τα τσακάλια…

Από την ελληνική μυθολογία βλέπουμε ότι πολλά τέρατα είχαν την μορφή σκύλου : η Σκύλλα και η Χάρυβδις, ο Κέρβερος κ.ά. Αυτό ίσως να οφείλεται στο ότι την παλαιότατη εκείνη εποχή ο σκύλος, όντας άγριο και μη εξημερωμένο ζώο, συμπεριφέρονταν ανταγωνιστικά απέναντι στον άνθρωπο…


Με την πάροδο του χρόνου ο σκύλος εξημερώθηκε και απέκτησε ένα διαφορετικό πρόσωπο, αυτό του πιστού φύλακα, συντρόφου και φίλου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Άργος, ο πιστός τετράποδος φίλος του Οδυσσέως, ο οποίος περιμένει να δει το αφεντικό του πριν ξεψυχήσει, όπως μας διασώζει ο Όμηρος στην Οδύσσεια.

ΕΠΊΤΟΙΧΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΉ ΑΠΌ ΤΗΝ ΠΟΜΠΗΪΑ ΜΕ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΠΕΡΙΕΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΝΑΣ  ΚΥΝΑΣ (ΣΚΥΛΟΣ)

Τα σκυλιά την αρχαία εποχή είχαν

Σκέψεις για τη Μινωική θαλασσοκρατία




Tου Γιάννη Σακελλαράκη

Αποδεχόμενος την πρόσκληση του φίλου Mανώλη Kαρέλλη να δώσω μετά από κάποια χρόνια σιωπής μια διάλεξη στο Hράκλειο και μάλιστα εντασσόμενος σε μια ιδεατή χορωδία εκλεκτών ομιλητών, έσπευσα να ρωτήσω το θέμα που θα μου πρότεινε. H αρχαιολογία της Kρήτης, τον 20ο αιώνα, ήταν η άμεση απάντηση. Νταν ένα θέμα που μου φάνηκε βέβαια ενδιαφέρον για την ανακεφαλαίωση της αρχαιολογικής έρευνας της Kρήτης και τις όποιες προδιαγραφές του μέλλοντός της στον αρχόμενο 21ο αιώνα, αλλά και ένα θέμα λιγάκι ανιαρό. Θα σκεπτόμουν, φαίνεται, κάποια σχετικά σχοινοτενή κείμενα μερικών συναδέλφων που έχω διαβάσει ή και μακρόσυρτες εκθέσεις που έχω ακούσει σε συνέδρια, εκθέσεις μερικές φορές ανακριβείς, αφού δεν απέφυγαν τον κίνδυνο της προσωπικής εμπλοκής. Δεν υπήρχε δηλαδή η υποχρεωτική αποστασιοποίηση του συγγραφέα ή και ομιλητή από όποια δρώμενα εξιστορούσε. O προσωπικός κίνδυνος που θα διέτρεχα στον χειρισμό του θέματος που προτάθηκε θα ήταν λοιπόν σοβαρός, αφού έλαβα ενεργό μέρος στην θεωρία αλλά και την πράξη της κρητικής αρχαιολογίας στο μέγιστο τμήμα του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα. Δεν είναι βέβαια εύκολη για τον καθένα η αποστασιοποιημένη από τα γεγονότα ακριβοδίκαιη κρίση και βέβαια ο έλεγχος των πηγών. Αμήχανος στην εξεύρεση ενός θέματος κατάλληλου για μια επίσημη ομιλία στην πόλη που θραφήκαμε πνευματικά με την Eφη, αναλογιζόμενος δηλαδή την ύπαρξή μου στα χρόνια της έρευνας που πέρασαν, σκέφθηκα να περιορίσω την ιδέα του Mανώλη Kαρέλλη στην συζήτηση ενός μόνο, αλλά κύριου θέματος της εκατονταετούς πια εν γένει μινωικής έρευνας.

 Kι αυτό δεν μπορούσε να είναι άλλο από την περιλάλητη μινωική θαλασσοκρατία. Νομίζω πως δεν χρειάζεται να υποστηρίξω την άποψη πως το θέμα της μινωικής θαλασσοκρατίας είναι κεντρικό στοιχείο της έρευνας της προϊστορικής Kρήτης. Όσο δε για τον κίνδυνο της προσωπικής εμπλοκής μου, αν δεν μπορώ να τον αποφύγω, ας τον αντιμετωπίσω τουλάχιστον κατά μέτωπο, αναφέροντας για πρώτη φορά στο Hράκλειο κάποια σημαντικά νομίζω στοιχεία των προσωπικών μας ερευνών, εντάσσοντάς τα βέβαια στην διαχρονία της έρευνας της μινωικής Kρήτης. Όπως για τόσα και τόσα θέματα της μινωικής Kρήτης, έτσι και για την μινωική θαλασσοκρατία πρώτος έβαλε την μεγάλη σφραγίδα του ο Arthur Evans. O εύλογα χρυσοστεφανωμένος από τον Δήμο Ηρακλείου σοφός ανασκαφέας της Kνωσού, έχοντας διαγνώσει την ακτινοβολία της μινωικής Kρήτης, διέβλεψε και τον τρόπο της μινωικής διείσδυσης στο Aιγαίο και την Aνατολική Mεσόγειο, που βασίστηκε βέβαια στο μινωικό ναυτικό και τους εμπορικούς σταθμούς που ιδρύθηκαν. Tα στοιχεία που είχε υπόψη του ο Evans, ότι ήταν γνωστό μέχρι το 1940, που πέθανε, ήταν λίγα φυσικά, σχετικά με τις σημερινές γνώσεις μας. Πρώτα - πρώτα ο φανταστικός πλούτος της μινωικής Kρήτης που αποκάλυψε, τόσα έργα τέχνης κατασκευασμένα από τα πιο ξενόφερτα, πολυτελή υλικά, ύστερα κάποιες απεικονίσεις σε αιγυπτιακές τοιχογραφίες μερικών ξένων που ονομάζονταν από τους Aιγύπτιους Kεφτιού και τέλος κάποια δυσαπόδεικτα μυθολογικά στοιχεία.

Tο θέμα των Kεφτιού, της φυσικής δηλαδή παρουσίας των Mινωιτών στην Aνατολική Mεσόγειο, ήταν φυσικά καίριο για την εβανσική θεωρία της μινωικής θαλασσοκρατίας και γι’ αυτό προτάσσεται στην συζήτηση. H ταύτιση των Kεφτιού με τους Mινωίτες, δεν ήταν στα χρόνια του Evans αυταπόδεικτη. Oι αιγυπτιολόγοι ήταν

Οι Μορίες Ελαίες

ΜΥΘΟΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΛΙΑΣ
Μετά την ανοικοδόµηση της Αθήνας, ο θεός Ποσειδώνας και η θεά Αθηνά  είχαν  λογοµαχία σχετικά  µε την  ονοµασία της πόλης. Βασιλιάς της Αθήνας ήταν ο Κέκροπας. Οι δύο αντίπαλοι ανέβηκαν στο βράχο της Ακρόπολης,  όπου ήρθαν και οι άλλοι δέκα θεοί από τον Όλυµπο για να κάνουν τον δικαστή στη διαφωνία των δύο θεών, ενώ ο Κέκροπας ορίστηκε σαν µάρτυρας. Πρώτος διαγωνίστηκε ο Ποσειδώνας  µε την τρίαινά του έδωσε ένα χτύπηµα στη γη και δηµιουργήθηκε ένα κύµα αλµυρού νερού που σχηµάτισε µια λίµνη αλµυρού νερού, την λεγόµενη Ερεχθηίδα θάλασσα.
Η λογοµαχία Αθηνάς- Ποσειδώνα για την ονοµασία της Αθήνας.
 Η Αθηνά µε την σειρά της δίνει το δώρο της, φυτεύοντας  µια ελιά πάνω στο βράχο γεµάτη καρπούς.
Αφού τελείωσε και η σειρά της Αθηνάς µε την παρουσίαση του δώρου  της,  o  ∆ίας  κήρυξε  το  τέλος  του  αγώνα  και  είπε  στουςυπόλοιπους θεούς να κρίνουν από ποιόν θεό έπρεπε να ονοµαστεί η πόλη ζητώντας και την γνώµη του Κέκροπα. Ο Κέκροπας πάνω από το βράχο κοιτώντας τριγύρω βλέπει παντού θάλασσα από αλµυρό νερό από το οποίο αποτελούνταν και το δώρο του Ποσειδώνα, το δέντρο όµως της Αθηνάς ήταν το πρώτο ελαιόδεντρο στην χώρα και αποτελούσε υπόσχεση για ευηµερία και προστασία.

Η Αθηνά προσφέρει την ελιά στους κατοίκους της Αθήνας
Έτσι, ο Κέκροπας έκρινε πως το δέντρο της Αθηνάς ήταν χρησιµότερο από εκείνο του Ποσειδώνα, και έτσι δόθηκε σε αυτή η κυριαρχία της πόλης και από αυτή πήρε και η πόλη το όνοµά της. Η ελιά της Αθηνάς ονοµαζόταν

Αποδεικτικά στοιχεία για θαλάσσιο ταξίδι πριν από 130,000 χρόνια τουλάχιστον που βρέθηκαν στην Κρήτη

ΣΗΜΕΙΩΣΗ
"Αλλάζουν τους υπολογισμούς σχετικά με τις πρώϊμες γνωστικές ικανότητες του ανθρώπου."  επεσήμανε η κ . Βλαζάκη και  ότι δεν είναι σαφές εάν οι ανθρωπίδες που δημιούργησαν αυτά τα εργαλεία απέπλευσε από, ή αν έχουν εγκατασταθεί μόνιμα στο νησί μετά την άφιξή τους. «Μπορούν να έχουν έρθει από την Αφρική ή από την ανατολή», είπε."Το μέλλον της μελέτης θα πρέπει να βοηθήσει." 
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ………. Η  κ ΒΛΑΖΑΚΗ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ….« ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΕΡΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ Ή ΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ… » ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΚΑΤΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ…. ΔΕΝ ΑΝΕΦΕΡΕ ΜΙΑ ΕΞΙΣΟΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ  ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΙΘΑΝΗ  ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ… ΕΣΤΩ ΓΙΑ ΥΠΟΘΕΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ… ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΕΡΘΕΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΚΟΡΜΟ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΤΑ….!!!!  ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΒΕΒΑΙΑ ΝΑ ΘΕΩΡΗΣΕΙΣ ΚΑΚΟΒΟΥΛΑ ….. ΟΤΙ ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΕΠΙΤΗΔΕΣ… ΙΣΩΣ ΑΠΟ ΑΓΝΟΙΑ…..: ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΤΙΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ  ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΙ… Η ΚΡΙΣΗ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ 



ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΛΑΕΡΤΙΟΣ


ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΜΑΜΤΕΙΑ «ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ» ΑΠΑΝΤΑ ΤΟΜΟΣ 1 ΒΙΒΛΙΑ 1-2 ΕΚΔΟΤΗΣ ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ


Το όνομα Διογένης Λαέρτιος με το οποίο είναι σήμερα γνωστός ο συγγραφέας του έργου "Βίοι φιλοσόφων " απαντά πολύ σπάνια στα αρχαία έργα. Και τότε ακόμη εμφανίζεται με διάφορες μορφές : αποκαλείται Λαέρτιος Διογένης στα χειρόγραφα του έργου του, από τον Σώπατρο ( Έκλογαί διάφοροι, παρά  Φωτίω  Βι6λ. 161) και στη Σούδα [s.v. (υπό το λήμμα ) τετραλογία] . Το Διογένη ς Λαέρτιο ς εμφανίζεται μόνο στον Στέφανο Βυζάντιο (s.v. Δρυΐδαί)  και σε λήμμα της Παλατινής  Ανθολογίας  (vii . 95) . Ο Ευστάθιο ς στο έργο Παρεκβολαί εις  την Όμηρου  Ίλιάδα  τον αναφέρει ως Λαέρτη (Μ 153). Ο Στέφανος Βυζάντιο ς (s.v. Ενετοί) τον αποκαλεί απλώς Διογένη , σ' ένα χωρίο που θεωρείται ότι αναφέρεται στον Διογένη Λαέρτιο . Ο Στέφανος Βυζάντιο ς (s.v. Χολλεΐδαι  αναφέρεται σ' αυτόνως Διογένης ό Λαερτιεύς,  πράγμα που προδίδει την πόλη καταγωγής του: η Λαέρτη της Καρίας ή η Λαέρτη της Κιλικίας . Τούτη η εξήγηση του ονόματος και της καταγωγής του ήταν δεκτή στα χρόνια της Αναγέννηση ς μέχρι τον 18ο αιώνα . Ο Sthar , στο Dictionary of Greek and Roma n Biography (εκδ . Smith) , προτείνει την εκδοχή πως ένας από τους προγόνους του Διογένη Λαέρτιου είχε "προστάτη " μέλος της Ρωμαϊκή ς οικογένειας των Λαερτίων . Η επικρατέστερη , όμως , άποψη είναι εκείνη του Wilamowitz (Philo-logische  Untersuchungen  iii , 16 3 και Hermes,  xxxiv , σ . 629), σύμφωνα με την οποία το «Λαέρτιος » ήταν λόγια προσωνυμία της μετακλασικής περιόδου , η οποία δόθηκε για να διακρίνεται ο συγκεκριμένος Διογένης απ' όλου ς τους άλλους · είχε δημιουργηθεί , πάλι κατά τον Wilamowit ζ, με Βάση την Ομηρική κλητική προσφώνηση για τον Οδυσσέα διογενές  Λαερηάδη.
Τα μόνα στοιχεία που έχουμε για τη ζωή του είναι όσα προκύπτουν από το ίδιο του το συγγραφικό έργο. Η περίοδος, για παράδειγμα , στην οποία έζησε μπορεί να υπολογιστεί με βάση το ποιους αναφέρει στο έργο του και ποιους όχι. Διάφοροι μελετητές τοποθέτησαν την εποχή που έζησε από το 200 μέχρι το 500 μ.Χ . (Βλ . R. Genaille , Vie, Doctrines  et Sentences des  Philosophes  ΅Ilustres,  1, Παρίσι , 1965 , σελ . 9) . Είναι βέβαιο πως το terminus ant equem είναι το 500 μ.Χ., εφόσον αναφέρεται από τον Σώπατρο . Οι τελευταίοι φιλόσοφοι που αναφέρει είναι ο Σκεπτικό ς Θεοδόσιος , ο Σέξτος Εμπειρικό ς και ο Σατορνίνος Κυθηνάς, που έζησαν όλοι τον 3ο μ.Χ. αιώνα . Επειδή , όμως , δεν αναφέρεται σε Νεο-Πυθαγορείους ούτε και σε Νεο­ πλατωνικούς , παρόλο που μέρος του έργο υ του είχε αποδέκτη (III 47) μια γυναίκα , ένθερμη οπαδό του Πλατωνισμού , ο Α. Delatte (La Vie  de Pythagore  de Diogene Lauree, Βρυξέλλες , 1922 ) τοποθετεί το έργο του Διογένη το 225-25 0 μ.Χ . Εκτός από την ιστορία της φιλοσοφίας ο Διογένης παραθέτει σαράντα εννέα δικά του επιγράμματα στις βιογραφίες σαράντα τριών φιλοσόφων . 


ΑΝΑΣΚΑΦΙΚΟ ΕΡΓΟ ΣΤΗΝ ΖΩΜΙΝΘΟ -ΚΡΗΤΗ